Specjalna technika bandażowania w urazach sportowych i nie tylko.

Ekspert opowiada jak to działa.

Zabieg flossingu to specjalna technika bandażowania, która skutecznie wpływa na szybka poprawę problemów związanych z ograniczeniem zakresu ruchu jak również tych, związanych z bólem odczuwanym podczas ruchu. Technika ta przeznaczona jest przede wszystkim dla pacjentów w ostrych lub pod-ostrych stanach urazowych z ograniczeniem ROM – zakresu ruchu. Podstawy flossingu mają swoje źródło w latach 90-tych ubiegłego stulecia, kiedy to zaczęto stosować techniki bandażowania w zabiegach drenażu limfatycznego. Ale co sprawia ze flossing jest tak skuteczny?

Cześć ciała poddana zabiegowi flossingu jest dość ciasno owijana miękką, elastyczną taśmą w okolicach stawu lub wokół samego stawu, tak aby w całości zakryć okolice poddawaną zabiegowi. Ten – czasami lekko nieprzyjemny ucisk – utrzymywany jest przez kilka minut, podczas gdy pacjent wraz z fizjoterapeutą wykonują ruchy bierne, wspomagane lub nawet czynne. Zabieg flossingu doskonale dopełnia i wspomaga Terapię Manualną jako że techniki mobilizacji lub manipulacji na stawach obwodowych są zarówno skuteczniejsze jak i mniej uciążliwe dla pacjenta gdy stasuje sie je w kombinacji z flossingem. Po zakończonym flossingu (tj. usunięciu taśmy) efekt to zwykle większy i łatwiejszy do osiągnięcia dla pacjenta zakres ruchomości oraz często, zmniejszenie odczucia bólu podczas wykonywanego ruchu.

Podczas gdy badania naukowe dotyczące flossingu wciąż są w toku, doświadczony fizjoterapeuta sportowy Sven Kruse wraz z zespołem fizjoterapeutów przedstawiają ogromne korzyści terapeutyczne tej nowej techniki. Flossband, czyli gumowo-lateksowa taśma doskonale nadaje sie do usprawniania pacjentów cierpiących na bóle i zaburzenie ruchomości stawów

Jak to działa?

Aplikując gumową taśmę do flossingu na kontuzjowana część ciała, dochodzi do natychmiastowego ucisku, co powoduje wzrost ciśnienia w tkankach oraz prowadzi do obniżenia krążenia kapilarnego. W strukturach pozapowięziowych, fizjologiczne ciśnienie wywierane na tkanki przez skóre wynosi średnio 1 mmHg. Aplikacja flossband (taśmy do flossingu) podnosi owe ciśnienie w granicach do 60 mmHg. Zachodząca w czasie zabiegu alteracja normalnej filtracji krwi, powoduje, iż produkcja białek w uszkodzonych naczyniach krwionośnych zostaje drastycznie obniżona, czego efektem jest redukcja wysięku w uszkodzonych tkankach.
Całkowite zatrzymanie sekrecji białek nie jest niestety możliwe, a proteiny zalegające w przestrzeniach pozakomórkowych wiążą się z wodą powodując obrzęk. Możemy jednak przyjąć, że prawdziwym źródłem powstawania zapalenia jest wysoki poziom protein w tkankach. (Schleip)

Znaczenie układu limfatycznego
Wzrost ciśnienia w tkankach może, co prawda, powodować obniżenie szybkości filtracji krwi, co samo w sobie, nie prowadzi jednak do odprowadzenia białek z przestrzeni międzykomórkowych do naczyń krwionośnych. Wyłącznie działanie naczyń limfatycznych jest w stanie obniżyć koncentrację protein, a w konsekwencji, właściwą przyczynę obrzęku. Stąd właśnie wynika skuteczność flossingu. Ze względu na to, że kapilary układu limfatycznego otwierają się podczas napinania tkanki skórnej, kompresja flossbandu prowadzi do znacznego wzrostu ciśnienia w naczyniach limfatycznych. Dodatkowo, tkanki nie objęte bezpośrednio flossingiem, a pozostające w sąsiedztwie taśmy, również poddane są rozciągnięciu poprzez ekspulsję płynów. Flossing ma zatem bezpośrednie i wielokierunkowe działanie w procesie tworzenia się chłonki: zwiększenie powierzchni dostępnej dla naczyń limfatycznych; ekspulsja płynów i białek z uszkodzonego obszaru; otwarcie się kapilarów limfatycznych; oraz powodując nacisk na mikrofilamenty bezpośrednio przylegające do flossbandu.
Kompresja wytworzona przez flossband jest podobna do tej, jaką aplikuje się podczas bandażowania uciskowego lub sztywnego tapingu, pozostawia jednak pacjentowi możliwość ruchu w pełnym jego zakresie. Dodatkowo, technika flossingu doskonale stymuluje działanie pompy mięśniowej. Poprzez kompresje, która powoduje swoisty „mechanizm ekspulsyjny” w tkankach objętych zabiegiem, zostają z nich usunięte również substancje odpowiadające za tworzenie się zapaleń np. prostagladyna, co z kolei może prowadzić do znaczącej redukcji objawów bólowych.

Uwagi praktyczne

W celu osiągnięcia optymalnych efektów zabiegu, używam taśm flossband, o 4 różnych grubościach, a zatem różnych możliwościach naprężenia oraz 3 szerokościach. Pozwala to na lepsze dostosowanie się do symptomów pacjenta, jak również prowadzi do osiągnięcia możliwie najwyższych celów terapeutycznych w ramach prezentowanej metody terapii.

Obecnie dysponujemy wieloma teoriami dotyczącymi efektywności flossingu, jednakże wciąż brakuje, zakrojonych na szeroką skalę badań naukowych na tym polu. Niezaprzeczalnie jednak, w praktyce terapeutycznej, flossing jest wyjątkowo przydatnym i skutecznym narzędziem w rękach fizjoterapeuty oraz – co najważniejsze – bezpiecznym dla szerokiej grupy pacjentów.

AUTOR:
Sven Kruse, renomowany fizjoterapeuta sportowy akredytowany przez DOSB (Niemiecki Komitet Olimpijski), szef zespołu medycznego Isarlohn Roosters – jednej z czołowych drużyn w DEL (Niemieckiej Lidze Hokejowej). Założyciel EASYFLOSSING ACADEMY, oferującej szeroką gamę kursów specjalistycznych dla fizjoterapeutów.

http://ortokursy.pl/katalog/easyflossing/

Tłumaczenie:
Rafał M. Jurissek